#ภูสอยดาว #เนินมรณะ #ลมแทบจับ

ชอบไม่ใช่หรอ… เดินป่าแบกเป้ (6.5กิโล)
ดินแดนแห่งลานสน อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว - Phu soi dao National Park อุตรดิตถ์
ขอเกริ่น นิดนึงงง… ทริปนี้ ไม่เคยรู้​ และ​ไม่เคยทำการบ้านมาก่อนว่า ภูสอยดาว เป็นอุทยานแห่งชาติที่ปิดเร็ว เพราะน้ำข้างบนไม่เพียงพอ จึงทำการปิดทุกวันที่ 15/01/65 ของทุกปี มารู้อีกทีก็รีบจองและรีบเตรียมตัว มีเวลาไม่ถึง2สัปดาห์ ในการพิชิตภูสอยดาว แบบแบกเป้เอง 20กิโล
วันที่ 1 ออกเดินทางจาก บ้าน ไป บขส หมอชิต นั่งรอรถออกรอบ 21.00 ใช้เวลาเดินทาง 5ชั่วโมง เพื่อไปสู่จุดหมายของเราที่ บขสใหม่ พิษณุโลก ย้ำ บขสใหม่ พิษณุโลก เรามาถึงกันประมาณ ตี2 ครึ่ง ก็รีบเข้าห้องน้ำ แปรงฟัน เตรียมเสื้อกันหนาว และนั่งรอรถสองแถวของทีมงานพี่จ่า มารับ ในเวลาตี4 เพราะเค้าต้องไปรับอีกทีมที่มาด้วยรถไฟตอนตี3 แต่เอาเข้าจริง ก็ไม่ถึงกับตี4สนิทนะที่พี่โอ๋มารับ ยังไงก็อย่าลีลากันนะ เพราะเราต้องมุ่งหน้าต่ออีก เกือบ 150กิโล​ ใช้เวลาเดินทางไม่เกิน 3ชั่วโมง แต่ทางพี่โอ๋จะแวะตลาดป่าแดงให้เรา เพื่อซื้ออาหารไปทำกินข้างบนลานสน ตลาดป่าแดงไม่ต้องห่วงนะเรื่องอาหาร มีทุกอย่าง ยันเครื่องปรุง และยังมีพวกหมูย่าง ไก่ทอด ข้าวเหนียวขาย ไว้กินระหว่างทางตอนที่เดินที่ภูสอยดาว ฝั่งตรงข้ามก็มี 7eleven ให้บริการอีกด้วย เมื่อทุกคนในทีมซื้อเสร็จก็พากันเดินทางมุ่งหน้าสู่ภูสอยดาว จากตลาดป่าแดงไปอุทยาน เราจะใช้เวลาเดินทางอีกไม่เกิน 80กิโล ใช้เวลาประมาณ 1.30 ชั่วโมง เรามาถึง อุทยานกันประมาณ 7.30 น. มาถึงก็ต้องรีบเคลียตัวเอง แปรงฟันเปลี่ยนชุด ใครจะจ้างลูกหาบก็ไปทำเรื่อง ใครไม่จ้างก็ไปลงทะเบียนว่าจะ
เช่าของอะไรบ้าง เช่นถังน้ำ ขันน้ำ กว่าจะผ่านตรงนี้ไปได้ ก็ปาไป 9.30 น. และนั่งรถต่อไปอีก2กิโล เพื่อไปจุดเส้นทางที่จะเริ่มเดิน สรุปสั้นๆกว่าจะได้เริ่มเดิน 10.00 น.
จากพื้นดินสู่ลานสน ด้วยระยะทาง 6.5 กิโล ใช้เวลาเดินทางไม่เกิน 4-6ชั่วโมง กับการพิชิตภูสอยดาว และจะต้องผ่านทั้งหมด 5เนิน ได้แก่ 1.เนินส่งญาติ 2.เนินปราบเซียน 3.เนินป่าก่อ 4.เนินเสือโคร่ง 5.เนินมรณะ
🕙10.00 เริ่มออกเดินทาง เพื่อไปเนินแรกที่ชื่อ เนินส่งญาติ คือจากป้ายเดินไปเนินส่งญาติก็ไกลแล้วอะ คาดคะเนด้วยตัวเอง หน้าจะมีเกือบๆ1กิโล และประเด็นคือไม่ได้เดินตัวเปล่า เพราะแบกของมาเอง กว่าจะเดินมาถึงเนินส่งญาตินี้ เอาผมหน้ามืดไปหลายรอบมาก ขอพักจิบน้ำตั้งสติในการเดินใหม่อีกครั้ง เพราะจุดเริ่มต้นจริงๆ คือตรงนี้ เนินส่งญาติ
เนินแรก/เนินส่งญาติ จากตรงนี้ไปเนินปราบเซียน ระยะทาง 500 เมตร ถือว่าเป็นการเดินทางง่าย มีบันไดสลับทางชันนิดหน่อย ไม่ยากมาก เดินสบาย
เนินสอง/เนินปราบเซียน จากตรงนี้ไปเนินป่าก่อ ระยะทาง 2กิโล ตรงสภาพตรงนี้ว่า ถอดใจมาก เดินเท่าไหร่ก็ไม่ถึงเนินป่าก่อ ตะคริวก็กิน เป้ก็หนัก ฝูงบินต่ำก็เยอะ พวกแมลงต่างๆ ไหนทางก็เริ่มชัน ความหิวก็เริ่มเข้ามาแทนที่ความเหนื่อย กว่าจะเดินถึงเนินป่าก่อได้ มีไม่ต่ำเกือบๆ2ชั่วโมง นี่แหละ ธรรมชาติสอนให้เราอดทน
เนินสาม/เนินป่ากอ จากตรงนี้ไปเนินเสือโคร่ง ระยะทาง 700 เมตร ก่อนจะไปพิชิตเนินที่สาม ก็ขอแวะพัก กินข้าว กินน้ำพักใหญ่ ก่อนจะเดินต่อไปเนินที่สี่ แต่สำหรับเนินป่าก่อไปเนินเสือโคร่ง ถือว่าไม่ยากมาก มีชันมีราบสลับกันไป
เนินสี่/เนินเสือโคร่ง จากตรงนี้ไปเนินมรณะ ระยะทาง กิโลเมตร 300 เมตร มาถึงตรงนี้แล้วถือว่าไม่ยาก เป็นเนินที่รู้สึกว่าเดินสั้นมาก แป๊ปเดียวก็มาถึงเนินมรณะ แต่หลังจากนี้คือของจริง
เนินที่ห้า/เนินมรณะ จากตรงนี้ไปยอดภูสอยดาว ระยะทาง 1.5 กิโล ไม่รู้จะยกคำพูดไหนที่แทนคำว่าโคตรเหนื่อยมาอธิบาย เนินมรณะ แม่งก็มรณะสมชื่อ เหนื่อยมากกก ขาก้าวออกแทบไม่ไหว ตะคริวกินแล้วกินอีก ทดไว้ในใจตลอด ว่าจะไม่มาอีก มันสุดจริงๆก็เนินลูกนี้ แต่ยิ่งขึ้น ก็ยิ่งสวย และถ้าเราผ่านมันไปได้… เราจะได้พูดได้เต็มปากว่า ครั้งหนึ่งในชีวิต เราคือผู้พิชิต ภูสอยดาว สุดท้ายเราพากันเดินขึ้นมาบนยอด ด้วยเวลาทั้งสิ้น 7ชั่วโมง และต้องเดินต่ออีก 500 เมตร เพื่อไปจุดกางเต็นท์ และศูนย์บริการนักท่องเที่ยว
วันที่ 2 ตื่นนอนแบบโคตรขี้เกียจ พระอาทิตย์ ก็ไม่ได้ดู ทะเลหมอกก็ไม่ได้เห็น เพราะมันเพลียมาจากวันแรกที่เดิน แถมยังแบกเป้ขึ้นเองอีก และเมื่อคืนอากาศโคตรหนาว ประมาณ 11องศา หนาวจนนอนแทบไม่ได้ วันนี้ไม่มีแพลนใดๆที่จะไปไหน ไม่ไปแม้แต่ยอด 2102 แค่อยากมาข้างบนภูสอยดาว มาอยู่กับอากาศดีๆ หาถ่ายรูปกับป่าสน ก็สุดใจแล้ว และที่สำคัญ เตรียมอาหารมาทำกินเอง และนั่งดูหญ้าดูใบไม้เสียดสี กัน ฟังเสียงธรรมชาติจริงๆ ที่ไม่มีการปรุงแต่งใดๆ พอตกบ่าย ก็ไปหาถ่ายรูปเล่น เดินชิวๆรอพระอาทิตย์ตกดิน ที่จุดชมวิวอาทิตย์อัสดง นั่งไปนั่งมาก็จะหมดวันอีกแล้ว พรุ่งนี้ ก็ต้องเตรียมตัวเดินลงและเดินทางกลับบ้าน แต่ที่ภูสอยดาวแปลกอย่างหนึ่ง พอพระอาทิตย์ตกปุ๊บ อากาศก็หนาวทันที ดังนั้น รีบเตรียมถังอาบน้ำ และหิ้วน้ำไปอาบ ก่อนที่ดึกๆจะอาบไม่ได้ ไม่ใช่น้ำจะหมดนะ แต่จะหนาวจนอาบไม่ไหว
วันที่ 3 ตื่นขึ้นมาพร้อมกับคำว่า เมื่อคืนกี่องศา ว่ะ หนาวจนนอนไม่ได้ คือหนาวมาก แต่จะมัวมายืนหนาวมากไม่ได้ รีบต้มน้ำร้อนชงโอวัลติน อุ่นข้าวจากเมื่อคืน รีบกินรีบเก็บของ และเดินลงจากที่นี่กันเถอะ ขาลงเราลงกันตอน 10.00 น. ใช้เวลาเดินลงไม่เกิน 3ชั่วโมงครึ่ง และระหว่างลง ก็สงสัยตลอดว่า เราผ่านเส้นทางแบบนี้ ทางชันแบบนี้ ทางลำบากแบบนี้ ขึ้นไปได้ไงว่ะ จากนั้นรีบเดินลงให้เร็ว เพื่อลงไปอาบน้ำ และ รอสมาชิกในทีม