Uzbekistan-Tajikistan
Part 12 Khiva-Tashkent
22 เมษายน 2567

เช้า ลงมาหน้าโรงแรม เฮ้ย ทั้งตะวันและเมฆ มาเต็ม ตาลีตาเหลือก วิ่งกลับขึ้นไปดาดฟ้า เก็บตะวัน ทำไมเมื่อวาน ไม่เป็นแบบนี้วะ อุตส่าห์ ทนหนาว ขึ้นไปเก็บตะวันตั้งแต่ ตีห้าถึงแปดโมงเช้า เฮ้อ ชะตากรรม เป็นเช่นนี้ โชคชะตามักเล่นตลกกับผมเสมอ
สำหรับผมแล้วการถ่ายภาพ ทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น รักและภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองได้ทำ เป็นบันไดสู่สมาธิ ก่อเกิดความคิด ผมรู้สึกได้ตอนที่จดจ่ออยู่กับภาพเบื้องหน้า ไม่รู้สึกร้อนหนาว ไม่รู้สึกหิว ไม่รู้สึกเหนื่อย ไม่รู้สึกเหงา ไม่รู้สึกกลัว เพืยงต้องการสร้างสรรค์ภาพให้ได้ดังใจ
พริบตาที่กดชัตเตอร์ มันเป็นนิรันดร์ เป็นความสุข ไม่ว่า ธรรมชาติมันจะเอื้ออำนวยหรือไม่ก็ตาม ใครจะหาว่า ผมคลุ้มคลั่ง ผมก็ยอม

เดินทางไปสนามบินอูร์เกนซ์ (Urgench Airport) ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากเมือง Khiva มากนัก
09.20 น. ออกเดินทางสู่เมืองทาชเคนต์ ใช้เวลาเดินทาง 2.40 ชม.
12.00 น. เดินทางถึงเมืองทาชเคนต์
คราวนี้ มีรถตู้เบนซ์มารับ มหารานีทัวร์ เป็นเช่นนี้ สร้างความแปลกใจให้เสมอ
ให้คนขับพาไปกินข้าวเที่ยงกัน เสร็จแล้วให้เขาพาไปที่เที่ยว เพราะพวกเราไม่มีเป้าหมายในวันนี้ จำได้ที่เดียว เป็นโบสถ์คริสต์ เพราะพวกเราระบุให้ไป ผมเห็นด้วย เพราะดูพวกสุเหร่าห์ จนโดมจะแทงตาอยู่แล้ว
ผมเข้าไปทีหลัง เดินถ่ายรูป คนเฝ้าก็มาบอกไม่ให้ถ่าย ผมไม่ได้สังเกตว่ามีป้ายห้าม แต่ก็กดไปสองรูป
เวลายังเหลือมาก โยนสาว ๆ เข้าตลาดผักผลไม้ ได้ผล เวลาหมดไปอย่างหน้าใจหาย ต่างคนต่างซื้อ มีสามคนซื้อสมุนไพรที่แพงที่สุดในโลก ผมเรียกมันไม่ถูก ดูแล้วคิดถึงดอกคำฝอยบ้านเรา บ้างก็ซื้อผัก บ้างก็ซื้อผลไม้ บางคนซื้อพวกผักดอง กิมจิไปกิน เขาบอกผมว่า เป็นพวกเกาหลีมาอยู่ที่นี่ ทำเองอร่อยมาก
พักที่อพาสเมนท์ร์ติดกับสวนสาธารณะ

นงชลิต
12/5/67/7.57