Psalm 89 : 19
Gedenk, o HEERE, hoe zwak ik ben, hoe kort van duur;
Het leven is een damp, de dood wenkt ieder uur;
_ 20
Gedenk den smaad, dien elk van Uwe knechten lijdt,
Waarmee elk machtig volk mijn bang gemoed doorsnijdt;
_ 8
Gij toch, Gij zijt hun roem, de kracht van hunne kracht;
Uw vrije gunst alleen wordt d' ere toegebracht;
_ 9
Gij hebt weleer van hem, dien Gij geheiligd hadt,
Gezegd in een gezicht, dat zoveel troost bevat:
_𝕵𝖊𝖘𝖆𝖏𝖆 6_
𝟏 𝐈𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐣𝐚𝐚𝐫, 𝐭𝐨𝐞𝐧 𝐝𝐞 𝐤𝐨𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐔𝐳𝐳𝐢𝐚 𝐬𝐭𝐢𝐞𝐫𝐟, 𝐳𝐨 𝐳𝐚𝐠 𝐢𝐤 𝐝𝐞𝐧 𝐇𝐞𝐞𝐫𝐞, 𝐳𝐢𝐭𝐭𝐞𝐧𝐝𝐞 𝐨𝐩 𝐞𝐞𝐧 𝐡𝐨𝐠𝐞𝐧 𝐞𝐧 𝐯𝐞𝐫𝐡𝐞𝐯𝐞𝐧 𝐭𝐫𝐨𝐨𝐧, 𝐞𝐧 𝐙𝐢𝐣𝐧 𝐳𝐨𝐦𝐞𝐧 𝐯𝐞𝐫𝐯𝐮𝐥𝐥𝐞𝐧𝐝𝐞 𝐝𝐞𝐧 𝐭𝐞𝐦𝐩𝐞𝐥.𝟐 𝐃𝐞 𝐬𝐞𝐫𝐚𝐟𝐬 𝐬𝐭𝐨𝐧𝐝𝐞𝐧 𝐛𝐨𝐯𝐞𝐧 𝐇𝐞𝐦; 𝐞𝐞𝐧 𝐢𝐞𝐠𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐡𝐚𝐝 𝐳𝐞𝐬 𝐯𝐥𝐞𝐮𝐠𝐞𝐥𝐞𝐧; 𝐦𝐞𝐭 𝐭𝐰𝐞𝐞 𝐛𝐞𝐝𝐞𝐤𝐭𝐞 𝐢𝐞𝐝𝐞𝐫 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐚𝐚𝐧𝐠𝐞𝐳𝐢𝐜𝐡𝐭, 𝐞𝐧 𝐦𝐞𝐭 𝐭𝐰𝐞𝐞 𝐛𝐞𝐝𝐞𝐤𝐭𝐞 𝐡𝐢𝐣 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐯𝐨𝐞𝐭𝐞𝐧, 𝐞𝐧 𝐦𝐞𝐭 𝐭𝐰𝐞𝐞 𝐯𝐥𝐨𝐨𝐠 𝐡𝐢𝐣.𝟑 𝐄𝐧 𝐝𝐞 𝐞𝐞𝐧 𝐫𝐢𝐞𝐩 𝐭𝐨𝐭 𝐝𝐞𝐧 𝐚𝐧𝐝𝐞𝐫, 𝐞𝐧 𝐳𝐞𝐢𝐝𝐞: 𝐇𝐞𝐢𝐥𝐢𝐠, 𝐡𝐞𝐢𝐥𝐢𝐠, 𝐡𝐞𝐢𝐥𝐢𝐠 𝐢𝐬 𝐝𝐞 𝐇𝐄𝐄𝐑𝐄 𝐝𝐞𝐫 𝐡𝐞𝐢𝐫𝐬𝐜𝐡𝐚𝐫𝐞𝐧! 𝐃𝐞 𝐠𝐚𝐧𝐬𝐞 𝐚𝐚𝐫𝐝𝐞 𝐢𝐬 𝐯𝐚𝐧 𝐙𝐢𝐣𝐧 𝐡𝐞𝐞𝐫𝐥𝐢𝐣𝐤𝐡𝐞𝐢𝐝 𝐯𝐨𝐥!𝟒 𝐙𝐨𝐝𝐚𝐭 𝐝𝐞 𝐩𝐨𝐬𝐭𝐞𝐧 𝐝𝐞𝐫 𝐝𝐨𝐫𝐩𝐞𝐥𝐬 𝐳𝐢𝐜𝐡 𝐛𝐞𝐰𝐨𝐠𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐬𝐭𝐞𝐦 𝐝𝐞𝐬 𝐫𝐨𝐞𝐩𝐞𝐧𝐝𝐞𝐧; 𝐞𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐡𝐮𝐢𝐬 𝐰𝐞𝐫𝐝 𝐯𝐞𝐫𝐯𝐮𝐥𝐝 𝐦𝐞𝐭 𝐫𝐨𝐨𝐤.𝟓 𝐓𝐨𝐞𝐧 𝐳𝐞𝐢𝐝𝐞 𝐢𝐤: 𝐖𝐞𝐞 𝐦𝐢𝐣, 𝐰𝐚𝐧𝐭 𝐢𝐤 𝐯𝐞𝐫𝐠𝐚! 𝐝𝐞𝐰𝐢𝐣𝐥 𝐢𝐤 𝐞𝐞𝐧 𝐦𝐚𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐨𝐧𝐫𝐞𝐢𝐧𝐞 𝐥𝐢𝐩𝐩𝐞𝐧 𝐛𝐞𝐧, 𝐞𝐧 𝐢𝐤 𝐰𝐨𝐨𝐧 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐦𝐢𝐝𝐝𝐞𝐧 𝐞𝐞𝐧𝐬 𝐯𝐨𝐥𝐤𝐬, 𝐝𝐚𝐭 𝐨𝐧𝐫𝐞𝐢𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐥𝐢𝐩𝐩𝐞𝐧 𝐢𝐬; 𝐰𝐚𝐧𝐭 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐨𝐠𝐞𝐧 𝐡𝐞𝐛𝐛𝐞𝐧 𝐝𝐞𝐧 𝐊𝐨𝐧𝐢𝐧𝐠, 𝐝𝐞𝐧 𝐇𝐄𝐄𝐑𝐄 𝐝𝐞𝐫 𝐡𝐞𝐢𝐫𝐬𝐜𝐡𝐚𝐫𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐳𝐢𝐞𝐧.𝟔 𝐌𝐚𝐚𝐫 𝐞𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐬𝐞𝐫𝐚𝐟𝐬 𝐯𝐥𝐨𝐨𝐠 𝐭𝐨𝐭 𝐦𝐢𝐣, 𝐞𝐧 𝐡𝐚𝐝 𝐞𝐞𝐧 𝐠𝐥𝐨𝐞𝐢𝐞𝐧𝐝𝐞 𝐤𝐨𝐨𝐥 𝐢𝐧 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐡𝐚𝐧𝐝, 𝐝𝐢𝐞 𝐡𝐢𝐣 𝐦𝐞𝐭 𝐝𝐞 𝐭𝐚𝐧𝐠 𝐯𝐚𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐚𝐥𝐭𝐚𝐚𝐫 𝐠𝐞𝐧𝐨𝐦𝐞𝐧 𝐡𝐚𝐝.𝟕 𝐄𝐧 𝐡𝐢𝐣 𝐫𝐨𝐞𝐫𝐝𝐞 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐦𝐨𝐧𝐝 𝐝𝐚𝐚𝐫𝐦𝐞𝐝𝐞 𝐚𝐚𝐧, 𝐞𝐧 𝐳𝐞𝐢𝐝𝐞: 𝐙𝐢𝐞, 𝐝𝐞𝐳𝐞 𝐡𝐞𝐞𝐟𝐭 𝐮𝐰 𝐥𝐢𝐩𝐩𝐞𝐧 𝐚𝐚𝐧𝐠𝐞𝐫𝐨𝐞𝐫𝐝; 𝐚𝐥𝐳𝐨 𝐢𝐬 𝐮𝐰 𝐦𝐢𝐬𝐝𝐚𝐚𝐝 𝐯𝐚𝐧 𝐮 𝐠𝐞𝐰𝐞𝐤𝐞𝐧, 𝐞𝐧 𝐮𝐰 𝐳𝐨𝐧𝐝𝐞 𝐢𝐬 𝐯𝐞𝐫𝐳𝐨𝐞𝐧𝐝.𝟖 𝐃𝐚𝐚𝐫𝐧𝐚 𝐡𝐨𝐨𝐫𝐝𝐞 𝐢𝐤 𝐝𝐞 𝐬𝐭𝐞𝐦 𝐝𝐞𝐬 𝐇𝐞𝐞𝐫𝐞𝐧, 𝐝𝐞𝐰𝐞𝐥𝐤𝐞 𝐳𝐞𝐢𝐝𝐞: 𝐖𝐢𝐞𝐧 𝐳𝐚𝐥 𝐈𝐤 𝐳𝐞𝐧𝐝𝐞𝐧, 𝐞𝐧 𝐰𝐢𝐞 𝐳𝐚𝐥 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐎𝐧𝐬 𝐡𝐞𝐧𝐞𝐧𝐠𝐚𝐚𝐧? 𝐓𝐨𝐞𝐧 𝐳𝐞𝐢𝐝𝐞 𝐢𝐤: 𝐙𝐢𝐞, 𝐡𝐢𝐞𝐫 𝐛𝐞𝐧 𝐢𝐤, 𝐳𝐞𝐧𝐝 𝐦𝐢𝐣 𝐡𝐞𝐧𝐞𝐧.𝟗 𝐓𝐨𝐞𝐧 𝐳𝐞𝐢𝐝𝐞 𝐇𝐢𝐣: 𝐆𝐚 𝐡𝐞𝐧𝐞𝐧, 𝐞𝐧 𝐳𝐞𝐠 𝐭𝐨𝐭 𝐝𝐢𝐭 𝐯𝐨𝐥𝐤: 𝐇𝐨𝐫𝐞𝐧𝐝𝐞 𝐡𝐨𝐨𝐫𝐭, 𝐦𝐚𝐚𝐫 𝐯𝐞𝐫𝐬𝐭𝐚𝐚𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭, 𝐞𝐧 𝐳𝐢𝐞𝐧𝐝𝐞 𝐳𝐢𝐞𝐭, 𝐦𝐚𝐚𝐫 𝐦𝐞𝐫𝐤𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭.𝟏𝟎 𝐌𝐚𝐚𝐤 𝐡𝐞𝐭 𝐡𝐚𝐫𝐭 𝐝𝐞𝐳𝐞𝐬 𝐯𝐨𝐥𝐤𝐬 𝐯𝐞𝐭, 𝐞𝐧 𝐦𝐚𝐚𝐤 𝐡𝐮𝐧 𝐨𝐫𝐞𝐧 𝐳𝐰𝐚𝐚𝐫, 𝐞𝐧 𝐬𝐥𝐮𝐢𝐭 𝐡𝐮𝐧 𝐨𝐠𝐞𝐧, 𝐨𝐩𝐝𝐚𝐭 𝐡𝐞𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐳𝐢𝐞 𝐦𝐞𝐭 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐨𝐠𝐞𝐧, 𝐧𝐨𝐜𝐡 𝐦𝐞𝐭 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐨𝐫𝐞𝐧 𝐡𝐨𝐫𝐞, 𝐧𝐨𝐜𝐡 𝐦𝐞𝐭 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐡𝐚𝐫𝐭 𝐯𝐞𝐫𝐬𝐭𝐚, 𝐧𝐨𝐜𝐡 𝐳𝐢𝐜𝐡 𝐛𝐞𝐤𝐞𝐫𝐞, 𝐞𝐧 𝐇𝐢𝐣 𝐡𝐞𝐭 𝐠𝐞𝐧𝐞𝐳𝐞.𝟏𝟏 𝐓𝐨𝐞𝐧 𝐳𝐞𝐢𝐝𝐞 𝐢𝐤: 𝐇𝐨𝐞 𝐥𝐚𝐧𝐠, 𝐇𝐞𝐞𝐫𝐞? 𝐄𝐧 𝐇𝐢𝐣 𝐳𝐞𝐢𝐝𝐞: 𝐓𝐨𝐭𝐝𝐚𝐭 𝐝𝐞 𝐬𝐭𝐞𝐝𝐞𝐧 𝐯𝐞𝐫𝐰𝐨𝐞𝐬𝐭 𝐰𝐨𝐫𝐝𝐞𝐧, 𝐳𝐨𝐝𝐚𝐭 𝐞𝐫 𝐠𝐞𝐞𝐧 𝐢𝐧𝐰𝐨𝐧𝐞𝐫 𝐳𝐢𝐣, 𝐞𝐧 𝐝𝐞 𝐡𝐮𝐢𝐳𝐞𝐧, 𝐝𝐚𝐭 𝐞𝐫 𝐠𝐞𝐞𝐧 𝐦𝐞𝐧𝐬 𝐳𝐢𝐣, 𝐞𝐧 𝐝𝐚𝐭 𝐡𝐞𝐭 𝐥𝐚𝐧𝐝 𝐦𝐞𝐭 𝐯𝐞𝐫𝐰𝐨𝐞𝐬𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐯𝐞𝐫𝐬𝐭𝐫𝐨𝐨𝐢𝐝 𝐰𝐨𝐫𝐝𝐞.𝟏𝟐 𝐖𝐚𝐧𝐭 𝐝𝐞 𝐇𝐄𝐄𝐑𝐄 𝐳𝐚𝐥 𝐝𝐢𝐞 𝐦𝐞𝐧𝐬𝐞𝐧 𝐯𝐞𝐫𝐫𝐞 𝐰𝐞𝐠𝐝𝐨𝐞𝐧, 𝐞𝐧 𝐝𝐞 𝐯𝐞𝐫𝐥𝐚𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐳𝐚𝐥 𝐠𝐫𝐨𝐨𝐭 𝐰𝐞𝐳𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐛𝐢𝐧𝐧𝐞𝐧𝐬𝐭𝐞 𝐝𝐞𝐬 𝐥𝐚𝐧𝐝𝐬.𝟏𝟑 𝐃𝐨𝐜𝐡 𝐧𝐨𝐠 𝐞𝐞𝐧 𝐭𝐢𝐞𝐧𝐝𝐞 𝐝𝐞𝐞𝐥 𝐳𝐚𝐥 𝐝𝐚𝐚𝐫𝐢𝐧 𝐳𝐢𝐣𝐧, 𝐞𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐳𝐚𝐥 𝐰𝐞𝐝𝐞𝐫𝐤𝐞𝐫𝐞𝐧, 𝐞𝐧 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐨𝐦 𝐚𝐟 𝐭𝐞 𝐰𝐞𝐢𝐝𝐞𝐧; 𝐦𝐚𝐚𝐫 𝐠𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐝𝐞 𝐞𝐢𝐤, 𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐝𝐞 𝐡𝐚𝐚𝐠𝐞𝐢𝐤, 𝐢𝐧 𝐝𝐞𝐰𝐞𝐥𝐤𝐞 𝐧𝐚 𝐝𝐞 𝐚𝐟𝐰𝐞𝐫𝐩𝐢𝐧𝐠 𝐝𝐞𝐫 𝐛𝐥𝐚𝐝𝐞𝐫𝐞𝐧 𝐧𝐨𝐠 𝐬𝐭𝐞𝐮𝐧𝐬𝐞𝐥 𝐢𝐬, 𝐚𝐥𝐳𝐨 𝐳𝐚𝐥 𝐡𝐞𝐭 𝐡𝐞𝐢𝐥𝐢𝐠𝐞 𝐳𝐚𝐚𝐝 𝐡𝐞𝐭 𝐬𝐭𝐞𝐮𝐧𝐬𝐞𝐥 𝐝𝐚𝐚𝐫𝐯𝐚𝐧 𝐳𝐢𝐣𝐧.

20
Gedenk den smaad, dien elk van Uwe knechten lijdt,
Waarmee elk machtig volk mijn bang gemoed doorsnijdt;
Den smaad, o HEERE, waarmee Uw haters ons beladen,
Waarmede zij den gang van Uw Gezalfde smaden.
Gij immers wilt of zult nooit onze hoop beschamen;
Den HEERE zij eeuwig lof, en elk zegg': "Amen, Amen!"

8
Gij toch, Gij zijt hun roem, de kracht van hunne kracht;
Uw vrije gunst alleen wordt d' ere toegebracht;
Wij steken 't hoofd omhoog en zullen d' eerkroon dragen,
Door U, door U alleen, om 't eeuwig welbehagen;
Want God is ons ten schild in 't strijdperk van dit leven,
En onze Koning is van Isrels God gegeven.

9
Gij hebt weleer van hem, dien Gij geheiligd hadt,
Gezegd in een gezicht, dat zoveel troost bevat:
"Ik heb bij enen held voor Isrel hulp beschoren,
Hem uit het volk verhoogd; hem had Ik uitverkoren.
'k Heb David, Mijnen knecht, Mijn gunsteling gevonden,
En hem met heil'ge zalf aan Mij en 't rijk verbonden."

Ps 119
23
Dan wandel ik vol moeds op ruimer baan,
Omdat mijn ziel gezocht heeft Uw bevelen;
Dan doe ik zelfs aan koningen verstaan,
Hoezeer mij Uw getuigenissen strelen;
Dan zal ik mij niet schamen, noch Uw daân
Uit slaafs ontzag of dwaze vrees verhelen.
24
'k Zal Uw geboôn, die ik oprecht bemin,
Mijn hoogst vermaak, mijn zielsgenoegen achten;
Ik reken die mijn allergrootst gewin;
Ik grijp er naar, en zal er heil uit wachten;
Ik heb ze lief en zal met hart en zin,
Al 't geen Gij ooit hebt ingezet, betrachten.
76
Maar, HEERE, Gij zijt nabij, Gij ziet mij aan;
De waarheid is aan Uw geboôn verbonden;
Ik wist van ouds reeds uit Uw woord en daân,
Dat al, wat Gij getuigd hebt, ongeschonden
En vlekkeloos voor eeuwig zal bestaan,
Gevestigd op onwankelbare gronden.
87
Kom mij te hulp; mijn ziel, die U verbeidt,
Heeft Uw bevel met lust en liefd' ontvangen.
Ik haak, o HEERE, naar 't heil, mij toegezeid;
Bestier in gunst naar Uwe wet mijn gangen;
Al mijn vermaak stel ik, met rijp beleid,
In Uw gebod; dat is mijn hoogst verlangen.
88
Gun leven aan mijn ziel, dan looft mijn mond
Uw trouwe hulp; stier mij in rechte sporen;
Gelijk een schaap heb ik gedwaald in 't rond,
Dat, onbedacht, zijn herder heeft verloren;
Ai, zoek Uw knecht, schoon hij Uw wetten schond;
Want hij volhardt naar Uw geboôn te horen.