Uzbekistan-Tajikistan
Part 5 Khorog-Dushanbe
15 เมษายน 2567

เมื่อคืนตื่นมามองหาดาวเหนือยอดเขาในเมืองโครอค ไม่เห็นดาวแม้สักดวง ไม่เป็นไร เก็บต้นป๊อบล่า ท้องฟ้า ขุนเขาเอามาก็ได้ ถ่ายผ่านหน้าต่างห้องพัก แต่ก็ไม่สะดวกนักเพราะพอเปิดไฟหัวเตียงเพื่อหาของ เพื่อนร่วมห้องก็บอกให้ผมปิดไฟให้ใช้ไฟจากมือถือเอา ทั้ง ๆที่ก่อนนอนผมลองเปิดไฟหัวเตียงแล้วถามเขาแล้วว่า คงไม่รบกวนอะไรใช่ไหม เขาก็ตกลง ผมดูแล้วก็ไม่รบกวนอะไร มันเป็นไฟหัวเตียงผมดวงเล็ก ๆ ผมต้องคลำหาอุปกรณ์ในความมืด ได้ภาพมาหลายภาพ แม้จะไม่ค่อยถูกใจนักแต่ก็ดีกว่า ไม่ได้เก็บพวกเขาเหล่านั้นมาเล่าขานให้คนอื่นฟัง
โรงแรมที่พักบันไดขึ้นเป็นบันไดเวียนค่อนข้างชัน เวลาขนกระป๋า เขาใช้ลิฟต์ขนของที่คงทำขึ้นเอง ยังดีกว่าแบกขึ้นไปเอง
ตื่นลงมาแต่เช้าว่าจะออกเดินสำรวจเมืองเหมือนสันดานเดิมที่เริ่มกลับมาอีกครั้ง ฝนตกปรอย ถอยกลับมานั่งรอเพื่อนในโรงแรม ได้แต่เสียดายในใจ ผมว่า เมืองนี้สวย มีทั้งสายน้ำและภูเขา น่าจะได้อยู่สักสองสามวัน
พร้อม ออกเดินทาง ขอสลับที่นั่งกับเพื่อน ให้เขามานั่งหน้าแทนผม เพราะผมว่า ทิวทัศน์ฝั่งอาฟกานีสถาน สวย ถ้าผมนั่งหน้าเหมือนเดิม วิวที่เห็นจะเป็นฝั่งทาจิกสถาน ซึ่งจะติดภูเขา เพื่อนเขายังบอกว่า มันก็วิวเดิมเหมือนกับตอนมาไม่ใช่หรือ ผมตอบว่า วิวเดิม แต่สวยไม่เหมือนเดิม
เป็นคนอย่างนี้ ดูอะไร ทำอะไร
ซ้ำซากได้ตลอดชีวิต
รักแล้วรักเลย ไม่มีเปลี่ยนใจ

วิวทิวทัศน์ข้างทางหลังม่านหมอกและละอองฝนดูเลือนราง พร่ามัวแต่ก็สวยจับใจ ผมชอบ ผมเคยนำเสนอภาพแบบนี้ 2 ครั้ง ครั้งหนึ่งตอนเดินทางไปมรัคอูในพม่า อีกครั้งตอนเดินทางไปหัวหิน

โปรยปรายคล้ายร่มรื่น คล้ายลุกตื่นแต่เลือนราง
ซ่านเซ็นเห็นฝ้าฟาง แต่ซุกซ่อนซึ่งสิ่งจริง
หลังม่านอันหม่นมัว ใดตื่นกลัวใดหยุดนิ่ง
ใจใครไม่ไหวติง หลอมละลายใต้ม่านมัว

วันนี้ตามโปรแกรมต้องอยู่บนถนนประมาณ 15 ชม. คงนั่งจนเข็ดวาร(ใครไม่รู้จักคำนี้ ลองไปถามชาวใต้ดูนะครับ เข็ดวาร)
มุ่งหน้าสู่เมืองดูชานเบ ระยะทางประมาณ 600 กม.(ตอนขามาเราใช้เวลาสองวัน ขาออกวันเดียวจบ)

เมื่อคืนคงมีฝนตกหนักในเทือกเขาปามีร์ ทางถล่มหลายจุด ทำให้เสียเวลาเพิ่มขึ้นอีก ดีที่แต่ละจุดใช้เวลาไม่นานนัก
เพื่อนขอสลับที่นั่งให้ผมนั่งหน้าเหมือนเดิม น่าจะเป็นตอนที่ อีทีโซล คนขับแวะฉี่ แวะกินข้าวเที่ยงที่เมือง โครอค ร้านเดิมตอนที่เรามาพักที่เมืองนี้

เดินทางต่อแวะซื้อเคบับข้างทางกินเป็นอาหารเย็น ทุกคนกินตอนนั้น ผมงกไม่กิน หอบเอามาเป็นอาหารเช้า ปรากฏว่า มันเละ อดกินต้องทิ้ง
ถึงดูชานเบ ดึก
พักค้างคืนที่ โรงแรมซาร์วาร์ (Sarvar) ห้องโคตรใหญ่ ใหญ่ที่สุดนับตั้งแต่ผมเคยพักโรงแรมมา คงเป็นโรงแรมเก่า สมัยรัสเซีย

นงชลิต
4/5/67/12.55
แบ่งออกเป็นสองวีดีโอ
VDO 1 จากโครอคถึงคาไลคัมบ์

VDO 2 จากคาไลคัมบ์ถึงดูชานเบ