Sa tinig ni Bert Cabual, batikang makata, mambabalagtas, manunulat, brodkaster at guro buhat sa Batangas. Kasalukuyan siyang naninirahan sa London.

ANG LAKI SA LAYAW
ni Francisco Balagtas

Pag-ibig anaki’y aking nakilala,
di dapat palakhin ang bata sa saya;
at sa katuwaa’y kapag namihasa,
kung lumaki’y walang hihinting ginhawa.

Sapagka’t ang mundo’y bayan ng hinagpis,
mamaya’y sukat tibayan ang dibdib;
lumaki sa tuwa’y walang pagtitiis,
anong ilalaban sa dahas ng sakit?

Ang taong magawi sa ligaya’t aliw,
mahina ang puso’t lubhang maramdamin;
inaakala pa lamang ang hilahil
na daratna’y di na matutuhang bathin.

Para ng halamang lumaki sa tubig,
daho’y nalalanta munting di madilig;
ikinaluluoy ang sandaling init,
gayon din ang pusong sa tuwa’y maniig.

Munting kahirapa’y mamalakhing dala,
dibdib palibhasa’y di gawang magbata;
ay bago sa mundo’y walang kisapmata,
ang tao’y mayroong sukat ipagdusa.

Ang laki sa layaw karaniwa’y hubad,
sa bait at muni’t sa hatol ay salat;
masaklap na bunga ng maling paglingap,
habag ng magulang sa irog na anak.

Sa taguring bunso’t likong pagmamahal,
ang isinasama ng bata’y nunukal;
ang iba marahil sa kapabayaan
ng dapat magturong tamad na magulang.

#spoken word poetry tagalog