โอ้ชาวนาอยู่ป่าและเขา เกิดเป็นสาวชาวพงไพร
ตื่นขึ้นมาจัดหุงหาจูงวัวและควาย แบกไถ ผิวกายคล้ำโคลน

ชื่นอกใจพอได้แลเห็น แต่กรรมเวรของชาวนาจน
ทำไปทำมาผืนที่นาก็หลุดมือพ้น นายทุนโค่น น้ำตาหล่นชาวนา

สาวนากลางดง ก็คงไม่ขาวงามผ่องมองไม่เห็นคุณค่า
ชายใด ใครจะคว้า เอามาประดับดวงใจ

ลูกชาวนาไม่มีข้าวกิน สุดถวิลกลัวอดตาย
อยากเข้ากรุงใส่ผ้าถุงแม้เฉยจะตาย กลัวเหยียบไห เลี้ยงควายแหละดี