फोंणेकारांचो राखणदार....कटमगाळ दादा ( फार्मागुडी )...

" अगा~~ तुमी चलत रावात. हांव चुट्टेच्या उजवडात तुमका वाट दाखयता. हांव तुमच्या फाटल्यान आसा. "

फार्मागुडी वेलो बापु धायमोडकार, कसल्या तरी कामांक लागुन फोंण्या गेल्लो आणि घरा येवपाक तिन्हसांज जाली. ६० ते ७० वर्सा पयलींची ही गजाल. फार्मागुडी रानांत ताजे घर. गांवच्या सीमेर पावं मेरेन तिन्हसांज जावन सगळ्याक काळोख जालो. सदिच्या वाटेचो अंदाज घेयत तो चलतालो. ताका घरा पावपाक बरोच चलुन वचुंक जाय आशिल्लो. तो चलता, चलता इतक्यांत कोण तरी ताका सांगले की " अगा~~तुमी चलत रावात. हांव तुमच्या फाटल्यान आसा"

गुडुप्प रानांतल्यान वाट काढीत, धायमोडकार आपल्या घराकडे पावत आयलो आणि त्या मनशान परत ताका जाप केली " तुमी तुमच्या घरा पावत आयले. हांव म्हजे वाटेन वता. "
धायमोडकार फाटल्यान पळयत जाल्यार, फाटल्यान कोणच नाशिल्लो....दिसताल्यो त्यो फुडे फुडे वचत आशिल्लयो, पेटयिल्ल्यो माडाच्यो चुट्ट्यो....

फोंणे-पणजे हायवेचेर फार्मागुडी पावतकुच एक रस्तो दाव्यान, Goa Engineering College कडे वता. थोड्या उंचार आशिल्ली ही फार्मागुडीची दोंगुर्ली. सैम-देवतेन हात राखुन न दवरता, ह्या वाठारांत सुंदरतायेची उधळण केल्या. शिरवण म्हयन्यांत तर ही दोंगुर्ली पाचवोचार शालु न्हेसुन साज-शिंगार करुन नवे व्हकले सारखी सजील्ली आसता. ह्या म्हयन्यांत ह्या माणकुल्या दोंगुर्लेर बसुन, वत आणि पावस हांचो आपा-लीपाचो खेळ पळोवप म्हणजे भांगराळे खिण काळजांत कादय करुन दवरप. थोडे फुडे चलत वतकुच NIT College लागता. थंयच आंब्याची बागायतीत एक पेड आसा, ज्या जाग्यार फार्मागुडीचो महापुरुष, त्या वाठारांतल्या लोकांचो राखणदार, थंयसल्लो क्षेत्रपाळ अर्थांत देवचार, आपलो राबीतो करुन शीमेची राखणाय करता...

" देवचार " म्हणजे देवाचो अवतार. गांवातल्या दरेक सीमेर हे देवचार आसतात. ते सगळ्याकुच दिसतात असे ना. ते दिसपाक लांब-रुंद आसता. लांब आणि झुपकेदार काळ्यो मीशयो, खांद्यार कामळ, कानांक बाळी, पुडवे नेशिल्लो आणि तकलेर पुडव्याचो कासाटो, कपळार धव्या गंधाचो टिळो, पायांत चामड्याची जोती, आंगार जीदि म्हणजेच कोट आणि ताजेर घुंगरू लायील्ले आसतात. हातांत वेत्याची बडी आणि ताकाय घुंगरु बांधिल्ले आसतात. बेत्याची बडी टाक, टाक वाजयत आणि घुंगरांचो आवाज करीत देवचार गांवांतल्यान रातच्या २ ते २.३० वरांचेर पासय मारता. कोणंय वाट चुकला जाल्यार ताका मशाल ना जाल्यार चुडतेच्या उजवडांत ताका जाय थंय सोडुन यता पुण आपली वळख दाखयना!

देवचाराची भोंवडेक वचपाची सदिची वाट थारील्ली आसता आणि ती वाट आणि वेळ, गांवच्या जांण्ट्या लोकांक खबर आसता. ती वाट सदाच निवळ दवरची पडता. ताजे वाटेर घाण, कचरो ना जाल्यार कोण न्हिदिल्लो मेळत जाल्यार तो रागार जाता आणि जो त्रास करता ताजे घराकडे वचुन मध्यान राती बेत्याची बडी आणि ताका बांधिल्ल्या घुंगरांचो शेगीत आवाज करत रावता.

जांण्टेले लोक सांगतात की ६० ते ७० वर्सापयली एका वर्सा शेतकर्‍यांनी लायिल्ले शेत करपुन गेले, ताका कीड्यांनी पोखरुन उडयले. गांवातली गोरवा मरपाक लागली. प्रियोळ, वेलिंग, म्हारदोळ वाठारांतले लोक एकठांय जाले. ह्या वाठारांत चार, पाच गवळी समाजाची घरा आसात. ह्या गवळी लोकांनी आणि तांणी पेडार देवचाराक आंगयले की हाजे फुडे दर एक वर्सा आमी तुका शिरवणांक " गोडसे " महानैवेध्य म्हणुन करुन घालतले. तांदुळ, मुग, गोड आणि कातलेचे कुडके घालुन हे गोडसे करतात आणि दर शिरवणांक, आयतरा दिसा देवचाराक आणि भाविकांक प्रसाद म्हणुन वाटतात.

सुरवातेक गावणेकर समाजाक हो मान आशिल्लो. पुण आता हेर समाजांनी हातुंक आपलो वाटो उखलला. शिरवणाचे चार आयतार, पेडार गोडशाचे जेवण जेवपाक, भाविकांची भीरी लागिल्ली आसता.

हेर दिसांनी बुधवार आणि आयतार हांगा भाविकांची गर्दी आसता. जाग्रुत देव असी नामना फाव जाल्ल्या ह्या देवचाराक, लोक रोंट घालतात. दोन तांदळाच्यो भाकर्‍यो, माडाचो सोरो आणि दोन विडयो रोंट म्हणुन देवचाराक घालतात आणि आपली सुख-दुका ताका सांगतात. जाग्रुत देव आशिल्ल्यान लोकांची दुःखा पैसावतात आणि लोक आंगायिल्ल्या प्रमाण, रोंट ना जाल्यार कांबळ देवाक स्वखुशीनं दितात.

गोंयभर ह्या देवाच्या रुपान पावपी देवचाराक कटमगाळचो दादा म्हणुन मान दितात

. यता ते आयतराक ९ तारखेक १० जाण समाजांतले मोजकेच भाविक एकठांय येवन कटमळ दादाक, शिरवणांतलो गोडशाचो महाप्रसाद दिवपाचो सुवाळो जातलो. मोजक्याच भाविकांच्या उपस्थितींक, सगळ्या खातीर सामुदायिक गार्हाणे घालतले. ह्या वर्साच्या सुवाळ्याक कोरोनाची सावळी पडील्ल्यान कटमळदादाचे भाविक थोडे निर्शविल्ल्या सारखे जाल्यात.

कटमळ दादाक म्हजो मना-काळजा सावन उलो आणि साष्टांग नमस्कार!!

🙏कटमगाळ दादा महाराज की जय🙏