ลั่วอิน เดินจากไป ด้วยหัวใจที่แตกสลาย
เขาเหมือนคนบ้า ความรู้สึกเหมือนล้มทั้งยืน
น้ำตาไหลพราก...
.......จู่ๆ ลั่วอินก็ตะโกนขึ้นฟ้า โดยไม่สนใจ ไม่แคร์สายตาใครๆ ว่าจะมองเขาเป็นตัวอะไร
" หยางกู้ไห่ ฉันรักนาย"
ลั่วอินทรุดตัวคุกเข่า ร้องไห้ ใจแทบขาด แตกสลายอยู่ตรงนั้น....

ขยี้ให้สุด