■ Egypt, Luxor
หลังจากเยี่ยมชมหุบผากษัตริย์ ผมแวะทานอาหารที่เมืองหนึ่งระหว่างทางไปท่าเรือเฟอร์รี่เพื่อข้ามไปฝั่งตะวันออกของเมืองลักซอร์ ที่เมืองนี้คืออีกหลักฐานว่า เรามักพบคนท้องถิ่นที่ใจดีและเป็นมิตรอย่างแท้จริงเสมอ หากไม่ได้อยู่ในโซนท่องเที่ยว

หลังจากนั้นผมก็ปั่นจักรยานกลับไปยังท่าเรือด้วยแบตกล้องที่เหลือน้อยเต็มที ผมมุ่งมั่นที่จะข้ามฝั่งด้วยการใช้บริการเรือสาธารณะเท่านั้น แม้จะมีเจ้าของเรือแท็กซี่พยายามตะโกนหลอกล่อผมให้ไปใช้บริการของเขา

แต่สุดท้ายแม้จะเป็นเรือของสาธารณะ คนเก็บค่าตั๋วก็ไม่วายหาเศษเล็กเศษน้อยจากเงินที่ผมให้ไปด้วยการไม่ทอนเงินกลับมา ในตอนนั้นด้วยแถวที่ยาวและความเหนื่อยที่จะต่อล้อต่อเถียง ผมจึงเลือกจะปล่อยผ่าน

ในที่สุดผมก็ได้มาปั่นจักรยานเที่ยวฝั่งตะวันออกได้อย่างสำเร็จแม้จะช้ากว่ากำหนดไปหลายชั่วโมง ผมมุ่งหน้าไปยังวิหารคาร์นักทันทีเพราะผมทราบดีว่ามันใกล้เวลาปิดทำการของสถานที่แล้ว

ผมใช้เวลาอยู่ที่วิหารคาร์นักไม่นานมาก เนื่องจากผมพะวงเรื่องแบตกล้อง เพราะในตอนแรกผมตั้งใจจะไปวิหารลักซอร์ด้วยเลยภายในวันเดียวกัน แต่สุดท้ายผมก็ต้องล้มแผนนี้ไป และกลับไปยังที่พักของผมฝั่งตะวันตกก่อน แล้วค่อยมาว่ากันใหม่ในวันถัดไป

ในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ผมพาทัวร์ห้องชุดสไตล์อียิปต์ที่ผมอยู่เป็นเวลา 3 คืน ผมก็ตัดสินใจจะเก็บที่เที่ยวฝั่งตะวันออกที่เหลือให้หมด

แต่ด้วยเวลาที่กระชั้นชิดและผมไปไม่ทันเรือเฟอร์รี่ข้ามฟาก ผมจึงตัดสินใจเดินกลับมาใช้บริการเรือแท็กซี่ แม้ผมจะทราบดีว่าผมจะโดนชาร์จเพิ่มจากราคาปกติหลายเท่า

เจ้าของเรือที่ผมไปด้วยนั้น ในตอนแรกเขาพยายามเกลี้ยกล่อมให้ผมใช้บริการเรืออื่นๆ ของเขามากกว่าแค่นั่งเรือข้ามฟาก แต่ผมไม่มีแพลนจะไปที่ไหนนอกจากวิหารลักซอร์และตลาดใจกลางเมือง เขาจึงตกลงพาผมขึ้นเรือแท็กซี่ข้ามฟากเท่านั้น

อย่างนึงที่ผมสังเกตได้นั่นก็คือ ตอนที่ผมปิดกล้องนั้น ท่าทีของเขานั้นค่อนข้างไม่สบอารมณ์กับผมที่ไม่ไปทัวร์แม่น้ำไนล์กับเขา ก่อนลงเรือผมจึงตัดสินใจกลับมาเปิดกล้องอีกครั้ง

และก็เป็นจริงอย่างที่ผมคิด เมื่อเขาพยายามเปลี่ยนน้ำเสียงและยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตรกับผม พร้อมพูดหลายๆ ประโยคที่ทำให้ผมรู้สึกว่าเขากำลังขายภาพลักษณ์ดีๆ มากเกินความจริงสู่หน้ากล้อง

เมื่อถึงตอนลงเรือ ผมตัดสินใจให้เงินเขาไป 100 ปอนด์อียิปต์ มากกว่าตอนแรกที่ตกลงกันไว้ที่ 50 ปอนด์อียิปต์ เพราะผมถือว่าระหว่างที่อยู่บนเรือนั้น พี่เขาก็ให้บริการผมเป็นอย่างดี

แต่ไม่ว่าผมจะพูดอธิบายหรือแสดงความต้องการว่าผมต้องการเดินคนเดียวยังไง พี่เขาก็เลือกที่จะเดินตามผมไปเรื่อยๆ สร้างความอึดอัดใจให้ผม เพราะผมทราบดีว่าสุดท้ายสิ่งที่เขาต้องการก็คือ การตื๊อให้ผมกลับไปใช้บริการกับเขาอีกในตอนขากลับ

ในที่สุดผมก็สามารถเดินเลี่ยงออกมาจากเจ้าของเรือได้อย่างสำเร็จ ผมเลยไปสำรวจวิหารลักซอร์ประมาณ 1 ชั่วโมง พร้อมเดินช็อปปิ้งที่ตลาดใจกลางเมืองได้ตามแพลนที่วางไว้

แต่ผมก็เดินเที่ยวตลาดเพลินจนเกือบตกรถบัสที่จองไว้ล่วงหน้า ผมจึงต้องรีบกลับไปเอากระเป๋าที่ฝากไว้เมื่อเช้าและข้ามกลับมายังฝั่งตะวันออกอีกรอบ

เมื่อมาถึงที่จุดขึ้นรถ ผมก็เจอคนตรวจตั๋วเรียกเก็บทิปค่าวางกระเป๋า ทั้งๆ ที่บริการนี้ถูกรวมไว้กับค่ารถที่จ่ายไปแล้วเรียบร้อย

สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจกับธรรมเนียมการทิปที่นี่ นั่นก็คือ การที่ผู้ให้บริการสามารถเป็นคนกำหนดได้ว่า เงินแค่นี้น้อยไปหรือยังไม่พอ แม้ว่าตามมาตรฐานสากลการให้ทิป มันควรขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของผู้รับบริการมากกว่า

และนี่ก็คืออีกหนึ่งการผจญภัยเล็กๆ ตามสไตล์ bumseeker
Enjoy! Sharing is caring. My gratitude to you all 💗
___________________
0:00 พักเบรกระหว่างทาง
2:26 เรือข้ามฝากแม่น้ำไนล์
4:33 ลักซอร์ฝั่งตะวันออก
6:49 วิหารคาร์นัก
11:55 ที่พักเมืองลักซอร์
14:41 เรือแท็กซี่ข้ามฝาก
16:49 ให้ผมเดินอย่างสงบเถอะ
21:11 วิหารลักซอร์
26:29 ตลาดร้างใจกลางเมือง
31:20 รถบัสไปเมืองถัดไป