همان‌گونه که در فایل صوتی می‌شنویم، استاد پایور اذعان می‌دارند که قطعه‌ای ساخته‌اند و آن را «به‌سبک پیانو» نامیده‌اند. می‌توان چنین نتیجه گرفت که شاید نام نخست قطعه همان «به‌سبک پیانو» بوده و بعداً استاد نام قطعه را به «فریبا» تغییر داده‌اند. نُت این قطعه را استاد در کتاب «هشت آهنگ»-ِ خود آورده‌ و در ذیل آن چنین نوشته‌اند:

«این آهنگ با الهام از قطعه‌های ساده‌ی مخصوص پیانو ساخته شده است: به‌‌ ترتیبی که دست راست پایه می‌گیرد و دست چپ آهنگ را اجرا می‌کند. [...] این قطعه به‌طور کلی خارج از تکنیک متداول نوازندگی سنتور است؛ ولی برای تنوع در قطعه‌های ساخته‌شده برای سنتور و نیز برای علاقه‌مندان به این نوع کار که در حقیقت اجرای دو ملودیِ مختلف با مضراب‌های دست چپ و راست است، شاید در آینده بتواند پایه و ملاک عمل قرار گیرد».

همان‌طور که ذکر آن «فریبا» نخستین‌ قطعه‌ی - لااقل ضبط‌شده‌ای‌ست - که به‌صورت دوصدایی برای سنتور تحریر شده است. لازم‌به‌ذکر است که منظور استاد پایور از «دو ملودی مختلف» بیشتر دلالت بر «همراهی»-ِ دست راست با دست چپ دارد. چرا که همان‌گونه که خودِ ایشان پیش‌تر در همان نوشته و نیز در فایل صوتی حاضر اشاره کرده‌اند، دست راست «پایه» می‌گیرد و این دست چپ است که ملودی را می‌نوازد.

استاد اردوان کامکار، بعدها، و بیشتر در دوره‌ی نخست نوازندگی خود، به بسط و گسترش این تکنیک پرداخته و قطعاتی را در همین سبک برای ساز سنتور تالیف کرده‌اند. شاید «فریبا» در ذهن نوازندگانی که با قطعات استاد کامکار دست‌وپنجه گرم و نرم کرده‌اند، ساده بیاید. اما نباید این دقیقه را از یاد برد که «فریبا» نخستین بود و نخستین‌ها دشوارند. «فریبا» در ناخودآگاه اردوان کامکار تجربه شد، پرورده شد و سرانجام بسط و گسترش یافت. به‌همین خاطر است که استاد فرامرز پایور، از برترین و باتکنیک‌ترین اساتید تاریخ سنتورنوازی، گاهی در این اجرای خصوصی دچار لغزش می‌شود. پایور در آن لحظه از تاریخ سنتورنوازی، راست و درست می‌گوید: نواختن فریبا کار حضرت فیل است!


• در لینک زیر می‌توانید «فریبا» را با اجرای من بشنوید:

   • «فریبا»  
‌

#موسیقی_کلاسیک_ایرانی
#فرامرز_پایور
#دشتی
#فریبا
#سنتور