Цэцнүүдийн дунд тэнэг явахад
Цэнгэл жаргал элбэг олдох юм
Тэнэгүүдийн дунд л цэцэн байхад
Тэрүүнээс илүү зовлон алга
Яаж ч болохгүй залхуу энэ орчлонд яархаа мэдсэн юм бол
Яах гэж би эрт төрвөө

Ундааны дээж архийг болвол хө
Ууна гэж юунд нь хэллээ дээ хө\
Учир ерөөлгүй чамдаа болвол хө
Сууна гэж юундаа амаллаа да хө

Нуур л болгож үлдэхгүйгээс хойш
Нулимсаа юунд нь гаргав даа хө
Нуруу биеэр чинь тэврэхгүйгээс хойш
Нууцгай чиг юунд нь дасаав дээ хө

Сэргэлэн цовоо явахад чулуу хүртэл дуулна
Сэтгэл эмзэглээд ирэхээр гитар хүртэл уйлна
Өнгөтэй өөдтэй явахын цагт бусдын эхнэр ч дагана
Өвдөж зовохийн цагт бурхан хүртэл зугтаана

Саруулхан хөндийн цэнхэр уулын хө
Салхит гэж юунд нь нэрлээ вээ хө
Санасандаа хүрдэггүй л миний амраг
Салнаа гэж юунд нь нэрэлхээ вээ хө

Өнөө зуныл ээ хур л бороо нь хө
Өвөлдөөн ч битгий л ороосой билээ дээ хө
Өнгөрүүлэж сурсан миний л амраг
Өөр хүнийг битгий л зовоогоорой доо хө

Зугаалж цэнгэж явахад зуун түмэн нөхөдтэй байлаа
Зуурдын зовлонд ойчход зуух олон ноходтой боллоо
Ертөнцийг би харааж загнаагүй юм
Ертөнцийн үнэнийг дуулах гэж 9 жил зүтгэсэн юм
Ертөнцийг харж чадаагүй хэнхэгүүдэд 9 жил загнуулсан юм

Эрх чөлөө яруу найраг хоёртой
Эр хун шиг ижилдэж явсан
Санаанаас гарамгүй 9 жил минь чи
Сахалт Чойномийг битгий мартаарай

Авдар авдараар нь сөгнсөхгүйгээс хойш
Архийг юунд нь амсав даа би
Амьдын жаргалыг л эдлэхгүйгээс хойш
Анхнаасаан юунд нь дасав даа чи

Далавчгүй л байтлаа шувуу бүхнийгээ
Дагаж битгий лээ нисээрэй дээ хө
Даанчиг л томоогүй миний амраг
Дахиж битгий лээ уйлаарай даа хө