Wykładowca: Dr hab. Joanna Wierońska, Pracownia Neurobiologii Zaburzeń Psychicznych, Zakład Neurobiologii Instytutu Farmakologii im. Jerzego Maja PAN

Najczęściej stosowanymi lekami onkologicznymi w Polsce i w wielu innych krajach jest chemioterapia oraz deprywacja hormonalna. Jednymi z poważniejszych skutków ubocznych obserwowanych w leczeniu onkologicznym są zaburzenia poznawcze (ang. chemobrain, mgła mózgowa), do których zalicza się między innymi zaburzenia pamięci krótkotrwałej, przestrzennej, trudności wypowiadania się. Szacuje się, że zaburzenia poznawcze dotykają średnio 50-70% pacjentów. U pacjentów w średnim wieku i starszych, u których diagnozuje się ponad 50% zachorowań na wiele typów nowotworów, zwiększone jest ryzyko wystąpienia chorób neurodegeneracyjnych, przede wszystkim demencji. Dlatego też u pacjentów tych wdrożenie terapii onkologicznej może ten proces zapoczątkować lub znacznie przyśpieszyć, w konsekwencji wyraźnie obniżając jakość życia chorego, pomimo pozytywnych rokowań w przebiegu samej choroby onkologicznej. Dlatego dobranie optymalnej terapii onkologicznej jest niemałym wyzwaniem, ze względu na konieczność zbalansowania korzyści i szkód po stronie pacjenta.