Vrelo Bune je prirodna i graditeljska celina na vrelu reke Bune kod Blagajske kasabe (selo-grad) i deo šire „Varošičke celine grada Blagaja - Istorijska i Prirodna baština Bosne i Hercegovine“ (otomanska mediteranska arhitektura, 1520), jugoistočno od Mostara, Bosna i Hercegovina.
Prirodne vrednosti je nemoguće odvojiti od kulturno-istorijskog nasleđa Blagaja, jer je njegov karakterističan kvalitet u koegzistenciji prirodnog i veštačkog, u integraciji fizičke strukture u pejzaž.
Reč je o prirodnoj turističkoj atrakciji i lokalitetu koji, pored Međugorja, spada u najposećenije turističke lokalitete u Bosni i Hercegovini.
Reka Buna je kratka reka u Bosni i Hercegovini i leva je pritoka reke Neretve. Njen izvor (bosanski: Vrelo Bune) je snažan kraški izvor, koji izvire iz ogromne kraške pećine ispod visoke litice.
Izvor se nalazi na 64 metra nadmorske visine a tok reke je dug ukupno 9 km kada se uliva u Neretvu.
Ovaj region je specifičan po raznovrsnosti nadzemne i podzemne hidrografije. Izvor Bune je jedan od najvećih izvora u Evropi, koji proizvodi cca. 30 m3/s izuzetno hladne i čiste vode.
Pored samog izvorišta i pećine nalazi se Tekija, građevina sagrađena u starom Balkanskom stilu. Uklopljena u ambijent i okruženje tako da stvara utisak neodvojivosti čitavog kompleksa od okoline.
Blagaj je jedna od najvrednijih urbano-ruralnih struktura u Bosni i Hercegovini. Svoj vrhunac razvoja dostigla je u 15. i 16. veku, a najveći obim je dostigla i gradnja u kamenu. Prirodna i arhitektonska celina Blagaja čini prostorno i topografski samostalnu celinu. Region je takođe poznat po raznovrsnosti flore i brojnim endemskim vrstama. Na nižim nadmorskim visinama ima mnogo zimzelenih biljnih i listopadnih vrsta, dok je na višim nadmorskim visinama u brdima retka šuma. Plodna obradiva zemlja je pogodna za poljoprivredu tipičnu za mediteransku klimu.