สิ่งที่อยากบันทึกไว้เผื่อตัวเองในอนาคตกลับมาอ่าน :)
.
.
.
สัปดาห์แรกๆที่ขึ้นเมดมาเป็นช่วงเวลาที่หนักหน่วงสำหรับเรามากๆ
ช่วงนั้นไม่มีความสุขเลย จิตฟุ้งซ่านมาก มีเรื่องให้คิดมากทั้งเรื่องเรียน เรื่องคน อะไรหลายอย่างมันถาโถมมาพร้อมๆกัน ช่วงนั้นร้องไห้บ่อยมาก พอกลับมาคิดรู้เลยว่าตอนนั้นสติกับสมาธิหลุดไปเยอะพอสมควร บวกกับการปรับตัวขึ้นเมดที่งานค่อนข้างหนักกว่าวอร์ดที่ผ่านมา เราเลยรู้สึกว่าอยากให้เวลาผ่านไปเร็วๆ มันเหนื่อย มันท้อไปหมด
.
.
แต่หลังจากที่เรียกสติตัวเองกลับมาได้ (ซึ่งก็ใช้เวลาพอสมควร) ได้โฟกัสกับตัวเองมากขึ้น ทิ้งเรื่องที่หนักสมองออกไป ก็รู้สึกว่าเรามีความสุขกับวอร์ดเมดมากๆ เราขอนิยามสั้นๆว่า "เหนื่อยกายแต่ไม่เหนื่อยใจ" ความหมายก็ตรงตัวตามนั้นเลยจริงๆ :)

8 สัปดาห์ในวอร์ดเมดคืองานเยอะมากกกก แต่อาจารย์ รุ่นพี่ เพื่อนๆโร C ทุกคน ทำให้เมดิซีนของเราสดใส ไม่น่ากลัวแบบที่คิดไว้ อาจารย์educateมากๆ ที่สำคัญสัมผัสได้ว่าอาจารย์ใส่ใจนิสิตมากๆ รุ่นพี่ทุกคนในวอร์ดน่ารักมาก ใจดีมาก ทำให้บรรยากาศวงราวน์ไม่เครียดเลย ประทับใจมาก ฮืออ สุดท้ายนี้เพื่อนๆโร C ทุกคนช่วยเหลือกันมากๆ ขอบคุณนะที่ผ่านอะไรมาด้วยกัน ทุกคนเก่งมากกก

ขอบคุณเพื่อนๆสาย B ขอบคุณพี่อั้น อะตอม บัส ตั๊กกี้ ชิง ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตลอด 8 สัปดาห์ สายเราคือสายที่เยินจริงๆ แต่ผ่านมาได้เพราะทุกคนเลยย
ขอบคุณตั๊กกี้ Buddyเวรของเรา เดือนแรกเราเย็นกันมากๆ แต่แล้ว 1 เดือนหลังดวงเราก็กลับตาลปัตร555 เวรที่ไม่เคยได้นั่ง ทำแผล ย้อม sputum ย้อม urine เจาะท้อง และอีกมากมาย
ขอบคุณมายด์ คู่หู Pseudoเวร ขอบคุณอยู่เวรเป็นเพื่อนกันมาตลอด ได้อยู่เวร x2 กันไปถ้วนหน้า555


ขอบคุณทุกคนที่ทำให้เมดิซีนของเราไม่ใช่เมดิซึมอีกต่อไป:)