Tekst:

Mist meg sjálvan, fevni um ein skugga.
Niðurbardur. Eg liggi eftir á hvønn dag.

Uttan orð, bert ein vón
at tú ert tann ið eg skal fylgjast við hvønn dag.

Men tú hyggur ikki at mær.
Eg vænti ikki at tú veist av mær
So hví haldi eg áfram, tá ið eg veit at tú bert fert eina aðra leið.

Tú, tú átti hitt meg. Eg rúmi meira enn eygað sær.
Men grundskygni dregur heimin
og hví skuldi tú verið ørðvísi enn flest.

So eina siti eg og hyggi at tær
í tonkum mínum rulla vit saman lak, hvønn dag.
Eg ferðist víða, ferðist saman við tær.
Men endi altíð aftur sama stað, hvønn dag.

Tí tú hyggur ikki at mær.
Eg vænti ikki at tú veist av mær
So hví haldi eg áfram, tá ið eg veit at tú bert fert eina aðra leið.

Tú, tú átti hitt meg. Eg rúmi meira enn eygað sær.
Men grundskygni dregur heimin
og hví skuldi tú verið ørðvísi enn flest.

Fjallið fjalir fjøllini, fjøllini fjala fjallið.
Fjallið fjalir fjøllini, fjøllini fjala fjallið.
Fjallið fjalir fjøllini, fjøllini fjala fjallið.
Fjallið fjalir fjøllini, fjøllini fjala fjallið.

Tú, tú átti hitt meg. Eg rúmi meira enn eygað sær.
Men grundskygni dregur heimin
og hví skuldi tú verið ørðvísi enn flest.

(Kór) Vónin fyllir mítt sinn, men eg veit væl har ið eg ferðist, trívist myrkið best.

Orð og lag: Ronnie Davidsen
Ljóðblandað: Bogi Davidsen
Semi-ljóðblandað og góð hugskot: Henning Jensen
Myndatøku: Allan Davidsen, Bogi Davidsen
Myndaútgerð: Christian Johannesen