http://en.wikipedia.org/wiki/Tielman_...

Andy Tielman.laatste overlevenden van de legendarische Tielman Brothers.
Andy gaf 28 mei 2011 zijn verjaarsconcert op de Tong Tong Fair in Den Haag ,vid komt later
76 jaar en still rocking!
deep respect!!
margie

interview,
door Paul Anderson voor NRC 2001 M magazine,
thanx Paul!

Levende legende....
Andy Tielman zelf gaat door tot hij erbij neervalt. Zijn broers Loulou en Ponthon en zijn zus Jane zijn al overleden. Maar Andy vierde dit voorjaar zijn 65ste verjaardag en maakte nog een nieuwe cd: The winner takes it all. Afgelopen juni stond hij op het programma van de jaarlijkse Pasar Malam Besar in Den Haag. Binnen enkele uren waren de kaartjes uitverkocht, hoewel tot vlak voor zijn optreden onduidelijk blijft of hij daadwerkelijk zal verschijnen. Er zijn tal van geruchten: hij zou nog in Australië zitten, hij zou opgepakt zijn door de politie. 'Andy is een levende legende', zegt Edje Crawfurd van The Wings. 'Hij wordt echt vereerd.' Ook Hans Bax van The Living Legends kijkt tegen hem op. 'Hij is ons grote voorbeeld. Het is eigenlijk geen slechte jongen, maar hij is zo vaak belazerd dat hij niemand meer vertrouwt. Hij is verbitterd en zeer moeilijk te benaderen. Andy ziet niet dat wij zijn vrienden zijn. Nu is het te laat. Er is te veel gebeurd, snap je? Hij heeft me drie keer uit zijn band gegooid.'
Op zaterdag 30 juni, achter de bühne in het Bintang Theater van de Pasar Malam, vraagt iedereen zich af waar Andy is. Niemand die het weet. De bühne is verlaten. Dan stapt hij plotseling uit de kleedkamer met de gitaar in zijn hand. Klein en tenger, gekleed in zwartleren broek, spijkershirt en Spaanse laarzen. Op zijn gekerfde kop met lange grijze manen een lieve glimlach geplooid. Hij geeft een zachte handdruk, stapt het toneel op en slaat de eerste tonen aan. Nog altijd heeft hij een formidabele stem en bij de instrumentale nummers blijkt dat hij nog steeds virtuoos gitaar kan spelen. Maar van een opzwepende podiumact is al lang geen sprake meer. Zijn optreden bestaat uit een mengeling van rock-klassiekers, popballads, sentimentele Indische liedjes en zelfs een gedragen uitvoering van I did it my way. Maar de muziek lijkt er ook niet zoveel toe te doen. Men is hier om de legende te zien en hem warme liefde te betuigen. Het concert heeft veel weg van een rituele samenkomst, waar tempo doeloe en de eeuwige jeugd worden gecelebreerd.
Iedereen is er. Broer Reggy (68) met grijze paardenstaart, zwart pak en Spaanse laarzen, zit te glunderen naast zijn vriendin, een in roze gehuld Indisch stuk van zestig. 'Geweldig hè?' Een Indische vrouw, dik in de zestig, begint te jiven. Riem de Wolff van de Blue Diamonds staat te heupwiegen met een brede grijns. 'Toen mijn broer vorig jaar doodging, heeft Andy me nog gebeld uit Australië. Dat heeft me uit de put getrokken. Zoveel betekent hij voor ons, snap je?'
Als Andy ter afsluiting een Indisch liedje aanheft, komen de oude fans massaal overeind en worden de handen ten hemel geheven. De staande ovatie klatert minutenlang door de zaal. Na afloop verdringen journalisten elkaar voor de kleine bloedhete kleedkamer. Oude fans wachten geduldig op een korte audiëntie, een handtekening. Ze willen hem zien en aanraken. Na een half uur komt hij naar buiten met zijn dochtertje op zijn arm, zichtbaar vermoeid, maar weer die lieve glimlach. Buiten de tent, in zomers strijklicht, praat hij rap. Binnen beginnen The Black Dynamites aan hun set. 'Ik ben helemaal niet verbitterd. Ik zou opgepakt zijn door de politie, stond er in de Story. Waar komen die verhalen vandaan? Uit mijn eigen kring, van de indo's. Daar ben ik bitter over, snap je? Dan noemen ze je een moeilijke jongen. Die indo's weten niet waar ze over praten. Ze hebben alles van de Tielmans overgenomen. Wie noemt zich nou The Living Legends, dan ben je toch niet goed bij je hoofd? Jan Akkerman bewondert mij en ik word de peetvader van de nederpop genoemd. Daar ben ik heel trots op. Indorock bestaat helemaal niet man, dat is een uitvinding van de Hollanders. Ik ben gewoon een internationale artiest. Geloof me: indorock bestaat niet. Dat moet je schrijven, dan maak je een goed verhaal. Dat zou ik wel eens willen lezen.'