Dağ bile zamanla erirken
Sen hala o kır gelini olamazdın
T'arardı saçlarını ellerim
bak dokunuyor hala sessizlik
Hiç yaşamadık farzet
Bilmedim ah!
İki yüzük bir parmağa nasıl sığardı
bir kalbin içre iki yüz
Her geçen yıl eksiliyor rüyalarım
Balk/onları bırakmıyor artık hüzün
Acıyı dibinden kessen de
kökü hep kalıyor
Geçmedi ahım!
Karıncaların ayak sesini duyan rabbim
Bir taşın neden çatladığını bilir
Bak geçmiyor sabahları
dilim göz kapaklarını unutamadı
göz kapakların dilimi neden unuttu
Ve neden geceleri hep bir boşluğa düştüğümü bilemezdin..

( Ah! çünkü..
herkes öldürür sevdiğini
fakat kimse gömmez! )

Artık kalbini taşımak ağır gelir
uzaklaşmaz kimse öldürdüğünden
Kanatlarımız hep mavi, ellerin dört nal ve hançer hala soğuk
gözlerin hala hazan mı
önümüz hep bahardır lakin ardımız hep kış
Sınadım kül tekrar yanar mi diye
Damarlarımda uyanan yılan neden kaçırmıştı geyikleri
bilmeden yaşadığım otuz yılım hep hezeyan
Üç gün ölmedim kalan günler hep öldüm
Bir durakta bırakmışken yüreğimi
göğe baktık ve göçtük o diyardan
Ah Frida! neden vazgeçmişti Diegodan ?
Bak geçmiyor yıllar
Kaç rüya unutturdu bir taşa aşık kadını
Low Roar, xanax ve tütsüyle büyüttüm doğmamış çocuklarımı
Bir kuşun ölüsüne ağlamış yüreğim
Eshabi kehften beridir bir kadının ölüsüne ağlamadı..

( Ah! çünkü..
sevmek zamanı değildi
aldanan aldatır / aldatan aldanır
her şey dengini bulurdu.. )

[ Bülent Taşkan ]