Γνώριζα από την πρώτη στιγμή που επιβιβάστηκε ο Κονιτσιώτης στο σκάφος ότι η συμμετοχή του στο ταξίδι, όσο κυρίως αφορά τη βιντεοσκόπηση και το μοντάζ, θα ήταν καταλυτική. Και δεν έπεσα έξω. Ο Νίκος είχε την ατυχία, αλλά και την τύχη μαζί, να ταξιδέψει μαζί μου στο πιο δύσκολο και πιο όμορφο συγχρόνως τμήμα της διαδρομής. Και αυτό ήταν αρκετό για να τον κάνει να ξεδιπλώσει το πηγαίο ταλέντο του.
Ξαπλώστε λοιπόν αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας, κλείστε το χαζοκούτι και απολαύστε την πανδαισία των χρωμάτων που άπλωσε στην παλέτα της μονταζιέρας του ο φίλος μου.